دومين گردهمايي گنجينه‌هاي از ياد رفته هنر ايران، صبح دوشنبه، بيست و سوم آذر ماه، با حضور رياست فرهنگستان هنر، مهندس ميرحسين موسوي، دبير فرهنگستان هنر، دكتر بهمن نامور مطلق و جمعي از استادان پيش‌كسوت و هنرمندان هنرهاي سنتي ايران در سالن همايش ساختمان مركزي فرهنگستان هنر، گشايش يافت.

دومين گردهمايي گنجينه‌هاي از ياد رفته هنر ايران، صبح دوشنبه، بيست و سوم آذر ماه، با حضور رياست فرهنگستان هنر، مهندس ميرحسين موسوي، دبير فرهنگستان هنر، دكتر بهمن نامور مطلق و جمعي از استادان پيش‌كسوت و هنرمندان هنرهاي سنتي ايران در سالن همايش ساختمان مركزي فرهنگستان هنر، گشايش يافت.

به گزارش روابط عمومي‌فرهنگستان هنر، در آيين گشايش اين گردهمايي بعد از اجراي موسيقي سنتي بلوچستان به رهبري پهلوان رسول بخش زنگشاهي، دكتر جمشيد صداقت كيش، به عنوان سخنران آيين گشايش درباره برگزاري اين گردهمايي گفت: «بعضي از پيش‌كسوتان معتقدند حدود صد و پنج هزار نوع هنر صناعي در ايران ثبت شده است. اما با بررسي‌هاي بيشتر مي‌توان دريافت كه اين رقم بيش از اينهاست. گنجينه عظيم هنرهاي سنتي ايران داراي يك فرهنگ و پيشينه است. تا سال 1909 ميلادي اروپايي‌ها به دنبال يافتن منشا هنر ايراني بوده‌اند و بعد از مطالعه و بررسي بر روي اين هنرها دريافتند كه اين هنر‌ها كاملا بومي‌و اصيل هستند. ايراني‌ها از تمام طبيعت اطراف خود اعم از نبات و حيوانات و... براي ايجاد آثار هنري خود استفاده مي‌كردند و همواره از عوامل طبيعي در طرح‌هاي هنري خود الهام مي‌گرفتند. حتي ايراني‌ها در خلق آثار خودشان از نظام هندسي جهان غافل نبوده اند. به طور مثال رنگ لعاب آبي در كاشي‌ها كه زيبايي نماي ساختمان را دو صد چندان مي‌كند از نوعي صدف اقتباس شده و حتي گچ بري‌هاي بلور مانند قنديل آويزها از غارها گرفته شده است».

دكتر صداقت كيش در پايان افزود: «البته هنر ايراني ضرورت شرايط جامعه بوده و بنا بر كاربرد، در زندگي، خلق مي‌شده. هنر ايراني داراي ويژگي‌هاي خاصي است؛ اول هنرمند است كه به تمام معنا سال‌ها در حضور استاد خود شاگردي مي‌كند و دوم توليدات هنري است. سومين ويژگي در هنر ايران، فرهنگ مردم است كه توام با اين ابزار است و روح فرهنگ ايراني در هركدام از اين آثار متجلي شده است.»

در ادامه، مهندس مهدي مكي ن‍ژاد، دبير علمي‌ اين گردهمايي، در گزارش خود درباره اين گردهمايي گفت: « معاونت پژوهشي فرهنگستان هنر در برگزاري اين گردهمايي سعي كرده است با نگاهي علمي‌به هنرهاي سنتي ايران بپردازد. تا كنون حدود دوازده جلد كتاب درباره اين هنرها به چاپ رسانده‌ايم كه به موضوعاتي مي‌پردازد كه كمتر به آن توجه شده است. با استقبالي كه در بخش علمي ‌از اين همايش شده است، اميد مي‌رود در ده سال‌ آينده به اين هنرها بيشتر پرداخته شود. فرهنگستان هنر در نظر دارد هر دوسال يك بار همايشي در اين زمينه برگزاركند.»

وي افزود: «از تمام مجموعه داران و هنرمنداني كه ما را در برگزاري اين گردهمايي ياري كردند و آثار هنري خود را براي نمايش در نمايشگاه اين همايش ارائه دادند، بايد قدرداني فراوان به عمل آورد. اميدواريم با اجراي اين برنامه‌ها جدايي كه ميان اين هنرها و زندگي ما پيش آمده است جبران شود».

در اين گردهمايي توسط جمعي از مديران فرهنگستان هنر، از برخي از پيش‌كسوتان هنرهاي سنتي تجليل شد و لوح يادبودي از سوي فرهنگستان هنر به اين هنرمندان اهداء شد. استادان سيدحسن متوليان (چنگوم ساز)، حبيب نقاش (نقاش پشت شيشه)، سيدرضا روحاني (گچبر)، غلامرضا روح بخش (علامت ساز)، غلامعلي حجري (حجار)، سيدحسن رضوي (تزيين‌گر ابنيه)، محمد ناظري (چاقوساز)، ايرج بخشي (مرمت كار فرش) و خانم‌ها سارا محمدي كردستاني (سفالگر)، گل گيس حبيبي (سفالگر و بافنده)، و عطيه روشنفكر (سفالگر) از جمله استاداني بودند كه در دومين گردهمايي گنجينه‌هاي از ياد رفته هنر ايران از آنان تجليل شد.

اجراي موسيقي شمال خراسان، با نوازندگي علي اكبر بهاري، نوازنده سرنا و قمشه، همراه با محسن بهاري، نوازنده دهل، پايان بخش اين مراسم بود.

گفتني است بعد از پايان اين مراسم، كارگاه هنرهاي سنتي در طبقه همكف ساختمان مركزي و نمايشگاه هنرهاي سنتي در ساختمان صباي فرهنگستان هنر گشايش يافت.