نشست هم‌انديشي اصطلاحات موسيقي با حضور آقايان شاهين فرهت، مجيد كياني، علي‌اكبر شكارچي، كمال پورتراب، صديف تعريف، علي بياني،‌كاوه خورابه و حسام‌الدين سراج برگزار شد.

به گزارش روابط عمومي هنر فرهنگستان هنر، در اين هم‌انديشي هر يك از حاضران پيرامون مفهوم «گوشه» در موسيقي ايراني به بحث پرداخته و تعاريف خود را از اين واژه موسيقايي ارائه دادند.

دكتر شاهين فرهت در مورد تعريف «گوشه» گفت: «گوشه»، قطعات آهنگين و يا موتيويك بزرگ و كوچك آزادي هستند كه بعد از درآمد اصلي اجرا مي‌شود. اين قطعات هر كدام داراي فرم بوده و ارتباط آن با دستگاه، گاه آهنگين و گاه فلسفي است.

مجيد كياني نيز با اشاره به اينكه: مشكل اساسي «گوشه» آن است كه حس مي‌كنيم اما نمي‌توانيم تعريفي كامل و جامع از آن ارائه دهيم پيرامون تعريف خود از گوشه اظهار داشت: گوشه عبارت است از آهنگي است كه قسمتي از اركان اصلي دستگاه به شمار مي‌رود و غالباً شاهد آن و همچنين فرود آن در پرده‌هاي اصلي يك دستگاه است.

حسام الدين سراج نيز در تعريف گوشه گفت: گوشه بخشي از دستگاهي است كه از شروع تا خاتمه شنونده را اقناع مي‌كند و در نوع خود (از لحاظ موسيقايي) كامل است. هر گوشه داراي يك نت «شاهد» و يك نت «ايست» است كه اين دو در عين حال مي‌توانند منطبق هم باشند. نت «ايست» گاهي به شاهد اصلي دستگاه رجوع مي‌كند.

علي‌اكبر شكارچي هنرمند ديگر اين نشست به تعريف خود از گوشه پرداخته و اظهار داشت: «گوشه» يكي از اركان هر دستگاه است كه الحان آن با زمانبندي متفاوت و با فرم و محتواي خاص و با تجسم حالتي موسيقايي شكل مي‌گيرد.

در خاتمه كاوه خورابه در «نشست هم‌انديشي اصطلاحات موسيقي» به تعريفي ديگر از «گوشه» پرداخته و گفت: گوشه مجموعه‌اي است متشكل از نغمات متوالي كه در قالب مقام اصلي دستگاه با تكيه بر نغمات شاهد در حركت و جريان است.

در پايان اين نشست تصميم گرفته شد در جلسه آتي «هم‌انديشي اصطلاحات موسيقي» براي رسيدن به تعريفي واحد از «گوشه» به بحث و تبادل نظر پرداخته شود.