همزمان با روز جهانی آموزش، فرهنگستان هنر نشست «درآمدی بر ضرورت آموزش عمومی هنر» را، به‌صورت حضوری و برخط، برگزار کرد.

به گزارش روابط‌عمومی فرهنگستان هنر، مدیریت تحقیقات توسعه‌ای در آموزش هنرِ این فرهنگستان، به مناسبت روز جهانی آموزش نشست تخصصی «درآمدی بر ضرورت آموزش عمومی هنر» را روز دو‌شنبه، 4 بهمن 1400، از ساعت 10 تا 12، برگزار کرد.

در این نشست تخصصی که به دبیری مجتبی آقایی، عضو هیئت علمی جهاد دانشگاهی برگزار شد، محمود مهرمحمدی، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس و سرپرست پیشین دانشگاه فرهنگیان؛ سیدعبدالمجید شریف‌زاده، عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری؛ نسرین فخری، مدیر گروه آموزش کمیسیون ملی یونسکو - ایران و سیدمحمدحسین نواب، رئیس مؤسسه آموزش عالی هنر و اندیشه اسلامی و مشاور رئیس فرهنگستان هنر ارائه سخن کردند.

مجتبی آقایی در ابتدای جلسه، پرداختن به مسئله آموزش هنر را توسط فرهنگستان هنر، به‌عنوان رکن عالی هنری کشور، بسیار خوب دانست و ابراز امیدواری کرد که پرداختن به این‌گونه مباحث مهمْ مقطعی نباشد و استمرار داشته باشد. او ضرورت‌ها و اهداف آموزش هنر را مورد توجه قرار داد و با بیان اینکه در بحث عمومی هنر، باید فرصت برابری و بهره‌مندی برای همه قشرهای جامعه وجود داشته باشد، راه رسیدن به این هدف را مدل‌سازی دانست که هم نقطه کلیدی و هم بخش مغفول‌مانده این امر است.

در ادامه، محمود مهرمحمدی ایراد سخن کرد و نظریه «کثرت‌گرایی شناختی» را پایه صحبت‌های خود قرار داد و گفتمان شناختی در حوزه آموزش هنر را از منظر «الیوت آیزنر» بررسی کرد. به باور او، این نگاه چرخشی گفتمانی و نوعی آشنایی‌زدایی از تصور غالبی است که در هنر داریم. او مزایای این نگاه را در زمینه‌های اهمیت آموزش هنر در مدارس، حواس پرورش‌یافته و توانایی حل مسئله بررسی کرد.

سید عبدالمجید شریف‌زاده سخنران بعدی این نشست بود که بر موضوع «آموزش استاد و شاگردی» متمرکز شد. از نظر او، آنچه امروز در آموزش هنر از دست داده‌ایم نشئت‌گرفته از این است که هیچ برنامه دقیق و تدوین‌شده‌ای نداریم. بر طبق نظر او، در آموزش آزاد هنری و در آموزش فنی‌وحرفه‌ای، بیشتر تمرکز بر مهارت‌آموزی است، در صورتی که تربیت هنری در گرو آشنایی با فرهنگ و تاریخ هنری، آشنایی با زیبایی‌شناسی، ارتباط با نقد هنری و ارتباط با خلق اثر هنری است. به باور او، امروزه، در بسیاری از جوامع پیشرفته هم آموزش هنر مبتنی بر شیوه «استادمحوری» است؛ شیوه‌ای که در گذشته ما مرسوم بوده و به‌درستی تشریح نشده است. او معقتد بود آنچه باعث دوام یک ملت می‌شود فرهنگ آن ملت است.

نسرین فخری، سخنران بعدی، بر «اهمیت آموزش در کمیسیون ملی یونسکو» متمرکز شد و اظهار کرد که از منظر یونسکو، رفع چالش‌های دنیای امروز از طریق هنر ممکن است و از اهداف آنها موضوعات علوم اجتماعی و علوم ارتباطی از طریق آموزش باکیفیت برای تمام قشرهای جامعه است. فخری همچنین، به جای خالی کرسی «آموزش در هنر» در کمیسیون یونسکو توجه داد و با بیان اینکه هنر ابزاری کلیدی برای رسیدن به صلح است، اعلام کرد که از نگاه یونسکو، آموزش هنر یکی از ابزارهای باکیفیت آموزش است و‎ روش و شیوه‌ای برای تغییر و تحول بشر محسوب می‌شود.

سیدمحمدحسین نواب، آخرین سخنران این نشست، از منظر «اخلاق» وارد مقوله آموزش عمومی هنر شد. به باور او، تخیل و خلاقیتی که در هنر است تاب‌آوری ایجاد می‌کند و نسبتی مهم میان هنر و اخلاق وجود دارد. از منظر او، آموزش هنر جامعه را اخلاقی‌تر می‌کند و در عصر کنونی، با آموزش هنر در لایه‌های مختلف می‌توان جامعه‌ای اخلاق‌مدار ساخت. به بیان او، نبودِ خلاقیت یعنی ناتوانی در ایجاد تعامل و نبودِ گفت‌وگو. او در ادامه، اظهار کرد که جامعه هنردوست و هنرآشنا اقتصاد و گفت‌وگو را رشد می‌دهد و روابط انسانی را پُررنگ می‌کند. نواب کلید حل بسیاری از مشکلات را در آموزش عمومی هنر دانست و آموزش هنر را مساوی با آموزش زندگی معرفی کرد؛ چراکه هنر کمک می‌کند تا در جامعه بهتر زندگی کنیم.

فایل صوتی این نشست را اینجا بشنوید.