ناصر اویسی (متولد 1313ش)

ناصر اویسی نقاش، چاپگر و سفالگر، یکی دیگر از پیشگامان جنبش سنت‌گرایی نو در ایران به شمار می‌آید. او از اوایل دهه 1340، زبان تصویری شخصی خود را ابداع کرد که به‌مرور تکامل یافت. اویسی با کاوش و تأمل در بن‌مایه‌های هنر اصیل ایرانی، به‌خصوص سفال‌‌نگاره‌های عصر سلجوقی و نقاشی‌های قاجار و پارچه‌های قلمکار، سبکی آفرید که تلفیقی از سنت و مدرنیته است. در ترکیب‌بندی‌های چشم‌نواز او، زنانی با چهره فولکلور خورشیدخانم ایرانی، اسبان در حال حرکت، پرندگان استحاله‌یافته با رنگ‌های زنده، و نقوش تزیینی دیده می‌شود که اغلب با خط و عناصر خوش‌نویسی که نوعی خط‌نگاری ویژه اوست، تلفیق شده است. او با این تدبیر به نوعی احیاگر پیوند کهن نقاشی و ادبیات است و نشان‌دهنده جلوه‌ای خاص از فرهنگ ایرانی در هنر معاصر. اویسی را می‌توان بی¬تردید نماینده بخشی مهم از هنر فیگوراتیو نوگرایی ایرانی دانست که به‌مرور سبک شخصی و شیوه بیانی خود را پختگی و انسجام بخشید.

منبع

پاکباز، رویین، (1395)، دایرة‌المعارف هنر، تهران: فرهنگ معاصر، صص 199.