«امروزه لازمه شناسايي هنر، تنها در برابر آن قرار گرفتن است، چرا كه هنر با مسائل پيرامون خودش در ارتباط تنگاتنگ است و در واكنش به مسائل جامعه بروز پيدا مي كند.»
«امروزه لازمه شناسايي هنر، تنها در برابر آن قرار گرفتن است، چرا كه هنر با مسائل پيرامون خودش در ارتباط تنگاتنگ است و در واكنش به مسائل جامعه بروز پيدا مي كند.»
حميد سوري، استاد دانشگاه در اولين جلسه كارگاه آشنايي با هنر معاصر كه پنجشنبه، 27 ارديبهشت در مجموعه هنرپژوهي نقش جهان برگزار شد، پيرامون لزوم شناخت هنر معاصر، ضمن بيان اين مطلب گفت: «هنر يك مقوله زيباشناسي صرف نيست. هنر واكنش انسان فرهيخته و واكنش دغدغه هاي انساني است كه نسبت به اطراف خودش آگاهي دارد و مي خواهد آن را در غالب يك شكل بصري به بيننده انتقال دهد، پس شناخت اين دغدغه ها كمك بزرگي است تا انسان و مسائل پيرامونش را بشناسيم و بفهميم.» حميد سوري تئوريك و نظري شدن هنر در نيمه دوم قرن 20 را عامل ديگر لزوم شناخت هنر معاصر برشمرد و ادامه داد: «در طول تاريخ هيچ وقت هنر از دانشگاه بيرون نيامده بود. هنر توليد كننده هنرمندان مطرح نبود و هنر اجراي صرف و خلق زيبايي بود، اما هنر معاصر به اين دغدغه ها به ديد سيستماتيك نگاه كرد. بنابراين وقتي هنر به سيستم هاي نظري نزديك مي شود، به طور طبيعي از آن ها استفاده مي كند، تأثير مي پذيرد و بر آن ها تأثير مي گذارد.»
مسئول بخش پژوهش موزه هنرهاي معاصر تحولات دهه هاي 60 و 80 ميلادي را نقاط عطف هنر معاصر دانست، چرا كه از دل تحولات دهه 60 هنر مفهومي به وجود آمد و دهه 80 نيز ديدگاه هاي راديكال قبل را تعديل كرد.
سوري مباحث تئوري كارگاه آشنايي با هنر معاصر را با بررسي اكسپرسيونيسم انتزاعي آغاز كرد و گفت: «هنر معاصر ادامه تحولاتي است كه در دهه 60 ميلادي آغاز شده است، و اكثر رويكردهاي هنري دهه فوق واكنش به هنر مدرن و اكسپرسيونيسم انتزاعي به صورت خاص است. بنابراين به منظور درك هنر پس از آن شناسايي اكسپرسيونيسم انتزاعي امري ضروري است.»
اين مدرس و منتقد هنري با اشاره به اينكه آنچه ما امروزه از انتزاع مي فهميم اين است كه شيء يا فيگوري به معناي دقيق ديده نشود ادامه داد: «اكسپرسيونيسم يعني بيانگري و فرانمايي و هنرمند در آن دركي از درونيات يا حس خودش را به ما منتقل مي كند، پس مي توان گفت: يك نگاه نسبت به هنر است كه تقليد جهان در دستور كارش نيست. سوري با نشان دادن تصاويري از آثار جكسون پولاك به عنوان يكي از مهم ترين نقاشان اين سبك كه با شيوه چكاندن و ريختن نقاشي هاي خود را خلق مي كرد افزود: «دو شاخه مهم در اكسپرسيونيسم انتزاعي وجود دارد به نام action painting وgesture painting، در اين دو آنچه مهم است عمل نقاشانه است و هنرمند شكل نقاشي اش برايش مهم است.»
او در بخش ديگر پيرامون ويژگي هاي اكسپرسيونيسم انتزاعي گفت: «اين نقاشي ها ابتدا و انتها ندارد. چيزي از جايي شروع نمي شود كه جايي ديگر تمام شود. مفهوم نقاشي كاملاً متفاوت است. نقطه تمركزي هم نيست. تركيب بندي هم به معني گذشته يعني جايگزيني عناصر در يك سطح كه تعادل و پويايي و... ايجاد كند نيست، اگر هم هست چندان نقش تعيين كننده اي ندارد. آنچه مهم است عمل و فرآيند نقاشي است. هنرمند نيز با تأكيد و بر بداهه و خود به خودي بودن عمل مي كند. در نتيجه آنچه ما مي بينيم Action يا تخليه انرژي است.»
وي تصريح كرد: «تم ها در آثار اكسپرسيونيسم انتزاعي تم هاي سنگين، هستي شناسانه و تراژيك ناشي از فضاي پس از جنگ جهاني دوم است و موضوعات نيز كليات برخورد انسان با جهان است.»
