هنر جنوبشرقي آسيا (در استقبال از همايش بين المللي طبيعت در هنر شرق- پاييز 1384)
هنر جنوبشرقي آسيا (در استقبال از همايش بين المللي طبيعت در هنر شرق- پاييز 1384)
تاریخ ثبت : 1391/02/30
طبقه بندي :
کتاب ,
موضوع :
هنر جنوبشرقي آسيا (در استقبال از همايش بين المللي طبيعت در هنر شرق- پاييز 1384)
نویسنده :
فليپ راوسون
عکس :
ویراستار :
اميد اقتداري
چاپ اول :
تابستان 1383
چاپ و صحافي :
رامين
تعداد صفحات :
<#f:19/>
اطلاعات بیشتر :
پيشگفتار
فرهنگ هند يكي از تواناترين نيروهاي تمدنساز جهان بوده است. كشورهاي خاور دور شامل چين، كره، ژاپن، تبت و مغولستان، بخش بزرگي از بهترينهاي تمدن خويش را به الهامگيري از انديشههايي مديونند كه از هند به آن سرزمينها راه يافته است. غرب نيز به سهم خود مديون هند است. اما كشورهاي عضو حلقة تمدنهاي واقع در آن سوي برمه كه گرداگرد خليج سيام و درياي جاوه پراكندهاند، نيز عملاً وجود خود را مديون نفوذ خلاقانة انديشههاي هندي هستند. اين انديشههاي سازنده در ميان قبايل آسياي جنوب شرقي نيز ريشه دوانيد و شكوفا شد. هيچ غلبة نظامي يا هجوم و اجباري، چنين انديشههايي را بر ايشان تحميل نكرده است. اين انديشهها به اين دليل پذيرفته شد كه مردم متوجه مثبت بودن آنها شدند و دريافتند كه ميتوانند عملاً از آنها بهرهمند شوند.
اجتماعات كوچك متشكل از بازرگانان هندي كه در مواضع و نقاط مسلط واقع در امتداد راههاي دريايي به جزاير و اطراف سواحل هندوچين اقامت گزيده بودند، فقط آيينهاي زندگاني، مفاهيم قانون و پادشاهي، ادبيات غني و فلسفة بسيار شكوفاي زندگي را با خود به اين سرزمين آوردند. اينان با خاندانهاي بزرگ محلي وصلت كردند؛ بدين ترتيب، چندين سلسلة پادشاهي به ظهور رسيد كه از قدرت سازماندهي حكومتهاي پادشاهي بزرگ برخوردار بودند و ملتها نيز به زندگي همراه با نظم و آسايش در اين قلمروها دست يافتند.
البته خصوصيات خارقالعادة هنري كه اين پادشاهيهاي هنديشده پديد آوردند، مديون نبوغ انسانهاي بومي آن سرزمينها بود. زيرا با وجود اين كه شيوههاي رايج در اين هنرها هندي است، طرز بيان و محتواي آنها رنگ و بوي محلي دارد. آنچه جاوهايها و بالياييها آفريدند زاييدة نبوغ خود ايشان است، همچنان كه آنگكور زاييدة نبوغ خمرها بود. هنرهاي برمه و تايلند بازتابي از نبوغ خاص برمهايها و تايلنديهاست. شيوههاي هنر هندي، مضمونها و الگوهاي لازم براي دگرگونيپذيري را در اختيار ايشان قرارداد و شاهراههاي تكامل فرهنگي را فراروي مردمان محلي گشود. البته مناطقي نيز وجود داشت كه اجتماعات هنري در آنها با هيچ واكنشي مواجه نشدند يا به واكنشي بسيار اندك برخوردند، و ماندگاههاي ايشان_ مثلاً در شبهجزيرة مالي، سوماترا، و احتمالاً در ساراواك و بورنئوي شمالي_ تدريجاً برچيده و محو شدند، ولي باستانشناسي، هنوز ميتواند به اطلاعات بيشتري دربارة مستعمره هنديان در نقاط دورافتادهتر درياهاي جنوب دست يابد.
اما در خصوص ارزش ويژة هنر آسياي جنوب شرقي، عكسهاي اين كتاب به خودي خود گوياي نكات بسياري هستند. در بهترين جلوه هاي اين هنر، نوعي شيريني لذتبخش باشكوهي مجلل درميآميزد و تلفيقي از لذت و شادي سرشار از قدرت بيپايان معنوي و خلاق پديد ميآورد. شيريني، ممكن است گاهگاهي بهسوي هيجان پر جنبوجوش و قدرت بيپايان نيز بهسوي خامي و سادگي تغيير جهت دهد. اما در همة موارد، ارزش هر هنري به خود آن هنر تعلق دارد و شباهتي به ارزش هنرهاي ديگر ندارد؛ هر يك از اين هنرها ميتواند تجربهاي خلاق در اختيار ما قرار دهد كه آن نيز به نوبة خود موجب گسترش افقهاي ذهن ما خواهد شد.
فهرست مطالب
پيشگفتار
فصل اول: هند و چين
فصل دوم: آنگكور آغازين
فصل سوم: آنگكور در عصر كلاسيك
فصل چهارم: چامپا
فصل پنجم: سيام و لائوس
سيام
لائوس
فصل ششم: برمه
فصل هفتم: جاوه و بالي
دورة جاوه مركزي
دورة جاوه شرقي
دورة جديد
كتابشناسي
واژهنامه
نمايه
تصاوير