محمدعلي معلم‌دامغاني رئيس فرهنگستان هنر در سوگ پسر عمويش قطعه‌اي سرود.

به رتبت عصامی عظامی به گوهر

به دیدار بهتر به کردار مهتر

به هنجار و آزادگی هفت آباء

پسر تا کی آرد چون او چار مادر

میاندار خدمت خداوند همت

به سایه چو نخل و به بالا صنوبر

سرشتی فره داشت از علم و عرفان

دلیل ادب بود و استاد دفتر

مرا همنوا بود و همدرد و همره

رفیق و قرین و پسر عم و سرور

سفر کرد ناگه ازین خوان وحشت

غباری به ره ماند و ردی به کردر

علی ابن عبدالله ابن محمد

به شهر محمد شد از باب حیدر

زه و آفرینش ز درگاه ایزد

سپندان و امشا سفندانش یاور

دعاگوی اویند پاکان موبد

ثناخوان اویند خوبان مکرر

من این قطعه در مدحت او سرودم

علی معلم عزیز هنرور