در آن زمان، کارگاه‌هاى کتاب آرایى بسیارى در شیراز دایر بود و هنرمندان این شهر، برخلاف معاصرانشان در تبریز و هرات و بخارا، که بیشتر در کارگاه‌هاى دربارى صفویان و شیبانیان کار مى‌کردند، غالباً در خانه یا کارگاه‌هاى محلى و با همکارى اعضاى خانواده‌شان به کتابت نسخ مى‌پرداختند.
احتمالاً روزبهان هم از آغاز جوانى تذهیب نسخه‌هایى را برعهده داشت که پدرش آنها را کتابت می‌کرد. او همچنین نسخه‌اى مصور از دیوان امیرخسرو دهلوى را با کتابت منعم الدین اوحدى حسینى، از خوشنویسان شیراز و معاصر پدرش، تذهیب کرد.
روزبهان، با توجه به نامش، احتمالا به طریقت روزبهانیه گرایش داشت و در آستانه مولانا حسام الدین ابراهیم در شیراز به نسخه‌آرایى مشغول بود. طبق رقم نسخه سه جلدی مصورى از کلیات سعدى، این نسخه در آستانه یادشده کتابت شده و روزبهان آن را تذهیب کرده است. سادگى این اثر نشان مى دهد که احتمالا از نخستین کارهاى روزبهان بوده است. دست کم پنج نسخه ادبى دیگر نیز از ۹۱۶ق. تا ۹۳۲ق. در این مکان استنساخ شده که نشان مى دهد در آنجا کارگاهى دایر بوده و روزبهان همکارانى داشته است.
روزبهان نسخه‌هاى قرآن را هم تذهیب مى‌کرد. مصحف محفوظ در موزه ملى ایران به خط پیرمحمد ثانى با تاریخ ۹۲۹ق. را روزبهان در ۹۳۰ق. تذهیب کرده است. مصحف‌هاى دیگرى هم با خط و تذهیب او در دست است. در شیوه تذهیب‌گرى روزبهان شباهت‌هایى بین عناصر تذهیب در متون ادبى و مصحف‌ها دیده مى‌شود. این شیوه را هنرمندان شیرازى نسل‌هاى بعد ادامه دادند و به هند نیز راه یافت. بررسى اجمالى صفحه آغازین برخى از قرآن‌هاى اوایل قرن نهم تا اواخر قرن دهم در شبه قاره، ایران، آناطولى، و مصر نشان می‌دهد که در صفحه اول، سوره فاتحه و در صفحه روبه روى آن، چند آیه نخست سوره بقره مى‌آمده است. اما روزبهان و برخى از کاتبان و نسخه پردازان پس از او شیوه دیگرى طراحى کردند که در آن سوره فاتحه به دو بخش تقسیم مى‌شد و در دو صفحه نخست می‌آمد و سوره بقره از اول صفحه بعد نوشته مى‌شد.
گذشته از تذهیب، روزبهان در نوشتن اقلام ششگانه هم مهارتى تمام داشت. منشى قمى او را از خوشنویسانى خوانده که کتیبه‌هاى بناهاى شیراز را کتابت کرده‌اند و بسیارى از خوشنویسان فارس و خراسان و کرمان و عراق شاگرد او بوده‌اند. چهار مصحف به خط این هنرمند شناخته شده که گواه توانایى او در خوشنویسى است. در آن زمان به انتهاى برخى از مصحف ها صفحاتى مى افزودند که حاوى دعاى ختم قرآن و فالنامه بود. روزبهان نمونه‌هایى از این صفحه ها را هم کتابت کرده است، ازجمله دعاى ختم قرآن مورخ ۹۵۲ق. مجموعه خلیلى به خط نسخ. گویا روزبهان خط نستعلیق هم می‌نوشته است، چراکه فالنامه منظوم انتهاى مصحف کتابت پیرمحمد ثانى، به خط نستعلیق و حاوى رقم اوست. گفته شده جلد طلاپوش اندرون سوخت این مصحف نیز کار روزبهان است (کاووسی، ۱۳۹۴، ۵۲۵-۵۲۷).
