محمدعلی منصور بن ملک حسین اصفهانی، زاده شهر اصفهان بود که در اواسط قرن یازدهم هجری قمری در آن شهر اقامت داشت و در شیوه محمد قاسم و معین مصور نقش تصویر می‌نمود (کریم‌زاده، ۱۳۶۹: ج. ۲: ۹۰۹).
محمدعلی از فعال‌ترین نقاشان اواسط قرن یازدهم هجری در ایران است که در منابع ادبی و تاریخی معاصر مورد توجه واقع نشده است. ابن سید مراد الحسینی کاتب نسخه خطی سوز و گداز، وی را «مانی زمان» می‌نامد که مقایسه او با مانی، یکی از اساطیر نقاشی فارسی، موقعیت بالای اجتماعی و هنری وی را در بین همتایانش تأیید می‌کند (فرهاد، ۲۰۰۱).
