لعل‌چند از نقّاشان چیره‌دست هندی است که توسط میرسیدعلی و عبدالصمد شیرین قلم با نقّاشی ایرانی آشنا شده و در شیوه مغولی هند نقش می‌ساخته است و به نوشته‌ی استاد کریم‌زاده شیوه هندی ایرانی داشته و به غیر از این شیوه در شیوه اروپایی نیز دست داشت و چهره‌ها و فرم البسه آنان را نیکو می‌کشید.
این نقّاش که در اواخر سده‌ی دهم و اوایل سده‌ی یازدهم هجری قمری می‌زیسته در چهره‌پردازی و مجلس نگاری بزمی و رزمی مهارت داشته و از نگارگران کتاب رزم‌نامه جیپور که تاریخ ۹۹۰ ق. دارد، بهارستان جهان با تاریخ ۱۰۰۴ق.، خمسه‌نظامی کتابخانه بریتانیا با تاریخ ۱۰۰۴ق.، جامع‌التواریخ ۱۰۰۵ق.، اکبرنامه، خمسه امیرخسرو دهلوی و طوطی‌نامه است. علاوه بر آن، آثاری نیز در ایران و موزه ویکتوریا آلبرت نیز دارد(سرمدی، ۱۳۷۹: ۵۸۰ - ۵۸۱ به نقل از کریم‌زاده، ۱۳۶۹: ج. ۲: ۵۶۹).
