هلن هريسون
ترجمه آذين شريعتي

گالري‌‌هاي هنري ايست اند (East End) در دهه قبل بيش از اينكه خريداران را به خود جلب كنند، پذيراي اشخاصي بودند كه تنها براي تماشاي آثار مي‌آمدند، و به ندرت مشتري‌‌هايي نظير مجموعه‌داران حرفه‌اي داشتند. آنچه در همپتون فروخته مي‌شود طبق گفته يكي از گالري داران منطقه «هنر درجه دو براي خانه دوم» خوانده مي‌شود. خيلي از آنها معتقدند در چند سال گذشته وضعيت به شكل قابل توجهي تغيير كرده، اما هنوز هم اغلب كساني كه براي خريد‌آثار هنري به اين مكان مي‌آيند در جاي ديگري ساكن هستند.

گالري داران عوامل مختلفي را دليل اين تغييرات مي‌دانند. جذابيت‌‌هاي همپتون به وسيله پوشش وسيع رسانه‌‌ها از اتفاقات برجسته و خاصي مثل چوگان، نمايش اسب‌‌ها و جشنواره فيلم افزايش مي‌يابد و نسل جديدي از خريداران هنري بالقوه را جذب مي‌كند.گالري‌‌هاي تخصصي مكان‌‌هاي فروش خود را افزايش دادند و مشتري‌هايي از سراسر كشور و حتي خارج از كشور پيدا كردند. اما مهم‌ترين عامل، شمار رو به افزايش ساكنان است.

ثروت‌هايي كه از طريق بازار پرتلاطم سهام به دست آمد چاشني انفجار در بازار مسكن شد و صد‌ها خانه جديد با ديوار‌هاي خالي بر جاي ماند. اطراف اين خانه‌ها را حياط‌هايي پوشانده است كه محل مناسبي براي استفاده از مجسمه‌ها به وجود آورده و گالري‌ها به منظور برابر كردن عرضه هنري با تقاضا، افزايش پيدا كردند.

يكي از معتبرترين افراد بازار هنري منطقه، مري ليبراتر، به تغييرات و ورود سرمايه به بازار اشاره مي‌كند كه سال گذشته فهرستي از 52 مكاني كه آثار هنري در آنها به نمايش گذاشته مي‌شد تهيه كرده است. او گالري خود به نام كليتون ليبراتر را به همراه برادرزاده‌اش، سلست پاديلا اداره مي‌كند. اين گالري از سال 1961 در بازار هنري فعاليت مي‌كند و آثار هنرمندان معروف و همين‌طور هنرمندان كمتر شناخته‌شده را به فروش مي‌رساند.

خانم ليبراتر در سن 88 سالگي بيش از 57 سال سابقه در تجارت آثار هنري و مديريت گالري دارد. او مي‌گويد فراز و نشيب‌هاي زيادي ديده؛ ضمن اينكه اشاره مي‌كند چند سال گذشته استثنائاً بسيار خوب بوده اند.او با داشتن ذخيره اي از آثار هنرمندان معروف قرن بيستم مانند ارنست لاوسن، و جرج بيلوس ، ويليام گلاكنز و جرج لوكس، در بين گالري‌داران منطقه استثنا به حساب مي‌آيد. اين آثار توسط گالري در نيويورك به نمايش گذاشته شده بود. او مي‌گويد فروش اين مجموعه آثار راضي كننده بود. طراحي‌ها و آثار آبرنگ از 1000 دلار به بالا و آثار رنگ روغن تا 50 هزار دلار فروخته شدند.

گالري والاس اختصاصاً در زمينه نقاشي‌هاي لانگ‌آيلند شرقي مربوط به سال‌هاي 1840 تا 1940 كار مي‌كند. تري والاس، مالك اين گالري كار خود را با مجموعه‌اي كه در طول بيش از دو دهه جمع كرده بود شروع كرد. بعد از اينكه مدت‌ها در نيويورك با مشتريان خصوصي و دلالان هنري كار كرد، گالري خودش را در سال 1996 در همپتون شرقي به راه انداخت.

از اين گفته او، «ما در دوره اي به سر مي‌بريم كه مدام در حال رشد است»، متوجه مي‌شويم كه تمركز او بر روي گسترش بازار نقاشي‌هاي تاريخي از مناظر شهري در حال زوال است كه توسط هنرمنداني چون چيلد هسام، خانواده موران، تايل كلاب و ديگر هم عصرانشان خلق شده اند.البته او مي‌داند كساني كه پيش از او اين قبيل آثار را به فروش مي‌رساندند موفق نشده‌اند، اما معتقد است كه ديگر وقت آن رسيده است. خوش بيني والاس با ورود هنرمندان جوان وال‌استريتي به ايست اند شروع شد كه بيش از 70 درصد فروش او را شامل مي‌شود.

 او بر روي مشترياني تمركز كرده است كه به تأثير تاريخ منطقه بر روي هنرمنداني كه منظره كار مي‌كنند علاقه‌مندند. قيمت‌هاي گالري او از حدود 3 هزار دلار براي كار‌هاي كوچك از هنرمندان كمتر شناخته شده شروع مي‌شود و تا 50 هزار دلار براي كار‌هاي رنگ روغن مي‌رسد. فروش ميانگين در حدود 10 هزار تا 20 هزار دلار است. در اولين تابستان 120 نقاشي فروخت. او مي‌گويد از موفقيتش در بازار خرده فروشي بسيار غافلگير شد؛ اما اشاره مي‌كند كه بازار بسيار گسترش پيدا كرده است. گالري او نيز همانند ديگر همكارانش تمامي‌سال باز است. او مي‌گويد سال گذشته زمستان بهتري نسبت به تابستان داشت.

تقاضاي رو به افزايش آثار هنري آكادميك توسط گالري گرينينگ در خيابان بِي پاسخ داده مي‌شود. لورا گرينينگ، صاحب گالري مي‌گويد: نزديك بودن به تئاتر خيابان بِي باعث شده افراد بيشتري از گالري او ديدن كنند.خانم گرينينگ قبلاً در بازار سهام تحليل‌گر بوده، اما وال‌استريت را به منظور پيگيري آموزش هنر‌هاي زيبا ترك كرد. گالري او آثار هنرمنداني را كه خودش آنها را «استادان جديد» مي‌نامد به نمايش مي‌گذارد كه با بعضي از آنها طي دوره تحصيل در ايتاليا آشنا شده. خيلي از نقاشي‌هاي آنها به قيمت هزار تا پانزده هزار دلار خريداري مي‌شود. علي رغم سابقه خانم گرينينگ در بازار سهام، او به هنر به عنوان يك سرمايه گذاري نگاه نمي‌كند. تأكيد او بر روي «كيفيت آثار قديمي» است كه به نظرش تنها استاندارد عيني براي قضاوت هنر است. او معتقد است بقيه استاندارد‌ها همگي ذهني هستند.

روش او كه تأكيد مي‌كند اعتماد خريدار به سليقه و شهرت گالري داران مهم ترين عامل در موفقيت بازار است، توسط بقيه گالري داران مورد تأييد قرار گرفته. در هر حال احساس مي‌شود كه نسل جديد مجموعه‌داران علاقه مند به آثاري هستند كه ارزش خود را حفظ مي‌كنند و مورد تقدير و تحسين قرار مي‌گيرند.

روت ورد به همراه شريكش، جنت لر، از 25 سال پيش گالري ورد را اداره مي‌كند؛ گالري‌اي كه در همپتون شرقي واقع شده و در اصل تركيبي از آثار نقاشان و مجسمه سازان مشهور و هنرمندان كمتر شناخته شده را عرضه مي‌كرد، اما الان بيشترين توجه را به نام‌هاي معروف دارد.بسياري از مشتريان خانم ورد مجموعه داران معروفي هستند كه براي سرمايه گذاري دست به خريد آثار هنري مي‌زنند و اروپايياني كه هر ساله تابستان از آن‌جا ديدن مي‌كنند. طبق گفته‌هاي خانم ورد، آنها نام‌هاي بيشتر شناخته شده اي مثل پيكاسو، دكونينگ، جكسن پالك و ديگر هنرمندان مدرن را مي‌پسندند. او مي‌گويد: براي من فروختن يك اثر 100 هزار دلاري بسيار آسان تر از اثر 5 هزار دلاري است، زيرا قانع كردن مردم به اينكه اثر 5 هزار دلاري واقعاً آن‌قدر ارزش دارد كار سخت تري است.

آرلن باجس، يك گالري دار ديگر مي‌گويد كلمه سرمايه گذاري را بيشتر از اينكه به كار ببرد، شنيده است. خانم باجس گالري‌اش را در سال 1994 به نام خودش افتتاح كرد. قبل از آن گالري بنتون را در ساوتهامپتون به مدت هشت سال اداره مي‌كرد، اما متوجه شد كه بيشتر مشتري‌ها در منطقه همپتون شرقي هستند گالري از فرم نخستين خود، يعني نمايشگاه‌هاي گروهي بزرگ به سمت برنامه‌هاي گروه‌هاي كوچك و نمايشگاه‌هاي انفرادي هنرمندان آبستره منطقه حركت كرد. خانم باجس معتقد است با وجود نگراني‌هايي كه در مورد ارزش سرمايه‌گذاري‌هاي انجام شده بر روي آثار هنري وجود دارد، نسل جوان مجموعه‌داران كه بين 30 تا 40 سال قرار دارند، علاقه بيشتري به ريسك كردن دارند.

گالري الن بنسون سي و پنجمين فصل كاري خود را زير نظر دختر خانم بنسون، كيمبرلي گاف، پشت سر مي‌گذارد. با اينكه گالري كاملاً متحول شده و از نو ساخته شده، اما سنت برگزاري نمايشگاه‌هاي منتخب آثار در ماه مه تا سپتامبر را حفظ كرده است. اين نمايشگاه‌ها شامل سراميك، جواهرات و آثار هنري قبايل مختلف از هنرمندان داخلي و خارجي مي‌شود. قيمت‌ها از 20 دلار براي تكه‌هاي كوچك جواهر تا 50 هزار دلار براي مجسمه‌هاي بزرگ متغير است و هر كسي مي‌تواند چيزي مناسب براي خريد پيدا كند. آرني ليزان كه به همراه همسر خود، اليزابت تاپس گالري «ليزان تاپس» را اداره مي‌كند، مي‌گويد: ما مشتريان مسني داريم كه به هنر عشق مي‌ورزند و مجموعه داران واقعي هستند، اما از طرف ديگر مشتريان جوان تري نيز داريم كه خانه مي‌سازند و مي‌خواهند ديوار‌هاي آن را تزيين كنند.

او و همسرش براي چنين مشترياني بيشتر نقش فروشنده را بازي مي‌كنند تا مشاور هنري، كه از خانه‌ها بازديد و كار‌هاي مناسب براي فضا‌هاي مختلف خانه را پيشنهاد مي‌كنند. اما آنها تنها با مشتريان نيويوركي سروكار ندارند. آقاي ليزان مي‌گويد گالري طي فصل تابستان بازديد كنندگان بسياري از خارج شهر جلب مي‌كند؛ از نقاطي به دوري ايتاليا و انگلستان.

آنها نمايشگاه‌هاي دو يا سه نفره با آثاري به قيمت‌هايي از 2 تا 50 هزار دلار برگزار مي‌كنند. آقاي ليزان مي‌گويد اغلب فروش آنها در بازه قيمتي 5 تا 15 هزار دلار است، اما آثار زيادي در قيمت‌هاي 40 تا 50 هزار دلار نيز فروخته‌اند.

گالري فيندلي منهتن كه در سال 1871 به راه افتاده است، شعبه اي در ايست اند دارد. طبق گفته مدير شعبه، جيمز بورينك، گالري 10 ماه از سال باز خواهد بود. او مي‌گويد ايست اند بازاري هميشگي است و خيلي از مشتريانشان در آن‌جا خانه دارند. آثار نقاشان امپرسيونيست فرانسوي و آمريكايي كه از 2 هزار دلار شروع مي‌شود و به ميليون دلار مي‌رسد، در اين گالري نمايش داده مي‌شود.

تعدادي از فروشندگان آثار هنري معتقدند مراكز خريد مشتريان طي چند سال گذشته بسيار گوناگون شده است. اما مشتريان، گالري‌هاي همپتون را به عنوان مركز تجارت هنري حرفه اي و جدي قبول كرده اند؛ به‌ويژه گالري‌هايي كه بر بازاري خاص تمركز مي‌كنند.