شیخ امین الدین كيست؟
شیخ امین الدین محمد بلیانی، از بزرگان نامدار صوفیه در سدة هشتم هجری است. او در سال 668 هجری در کازرون به دنیا آمد و پس از هفتاد و هفت سال در ذیقعدة سال 745 درگذشت و در خانقاه علیای کازرون که خود بنا نهاده بود، به خاک سپرده شد.
آقای عمادالدین شیخ الحکمایی با استناد به سخنان محمود بن عثمان نوشتهاند: «مادر شیخ، دختر زاهد عزالله کازرونی، از معاریف کازرون و مرید خواجه امام الدین مسعود بود. شیخ اولین فرزند پدر و مورد توجه ویژة او و عمویش شیخ اوحدالدین عبدالله بود و از کودکی زیر نظر پدر و عمو به جرگة اهل خانقاه درآمد و اهل ذکر و ریاضت و تحصیل علم شد... . در هشت سالگی نزد استاد نورالدین که خادم زاهد ابوبکر همدانی بود، درس قرآن را شروع کرد و چنان که خود میگوید: روزها به مکتبخانه و شبها به خانقاه میرفته است. در حدود ده سالگی پس از اتمام درس قرآن، تحصیل علم را شروع کرد. ابتدا نزد پدر و بعد نزد فقیه عثمان کهفی درس فقه و نزد مولانا رشیدالدین احمد کازرونی درس حدیث خواند. پس از آن برای کسب علم بیشتر آغاز سفر کرد. در دوازده سالگی در شیراز تحصیل علم میکرد و با مشقت روزگار را میگذرانید. در چهارده سالگی در کازرون از شیخ عبدالله تلقین ذکر شنید و به گفتة خود او: در همان سال فتح این کار، او را پدید شد... .
پس از وفات پدر، در سال 693 به جای او نشست و خلق را به خدای میخواند. محمد بن عثمان دربارة او مینویسد: در سی سالگی فرزندان طریقت از وی برخورداری یافته و در 42 سالگی چهل درویش سالک صاحب تجرید در خانقاه علیا داشته است.