دومین کتاب از مجموعه تکنگاریهای انستیتوی آسیا به قدیمیترین مسجد شیراز اختصاص دارد. دونالد ویلبر، یکی از کارکنان انستیتوی آمریکایی هنر و باستانشناسی ایران، سلف انستیتوی آسیا، مسجد را در زمان رضا شاه پهلوی نقشهبرداری کرد. بیشتر عکسها نیز هنگام تدوین تکنگاری و پیش از جنگ جهانی دوم مجدداً گرفته شدند.
الکساندر اچ. مورتن، دستیار مدیر در انستیتوی بریتانیایی مطالعات فارسی تهراناین کتاب را حین چاپ دید. بدون همکاری مستمر وی چاپ آن هرگز میسر نمیشد. امید است این اثر سند دقیقی دربارة مسجد عتیق شیراز، که بعد از نقشهبرداری ویلبر بازسازی شد، در اختیار متخصصان و دانشجویان قرار دهد.
مسجد عتیق (مسجد کهن) شیراز در 1314ش/ 1935م سخت ویران بود. تنها بخشهایی جزئی از ساختمان، که احتمال داشت از بنای اولیة سال 281ق/894م باشد، مثل تکبنای میان صحن به نام بیتالمُصحَف متعلق به سال 752ق/1351م، و معدود عناصری که یقیناً به دوران صفوی تعلق دارند، باقی مانده بود. بخشهای دیگری از دورههای پیش و پس از صفویه هم باقی مانده بود که تعیین تاریخ این بخشها دشوار بود، چرا که کتیبهای نداشتند و بر اثر زلزله ویران شده بودند.
نگارنده در سال 1314ش/ 1935م مسجد را نقشهبرداری و عکاسی کرد، و سپس در کار میدانی سالهای 1316ش/ 1937م و 1318/ 1939 یادداشتهای مفصلی دربارة آن نوشت. کوتاه زمانی بعد از 1314ش/ 1935م شخصیتهای مذهبی و اهالی سخاوتمند شهر بازسازی کامل مسجد را برعهده گرفتند، و در این تلاش پیگیر بیشتر عناصر ویران برچیده شد و بقیة قسمتها در زیر بخشهای بازسازی شده پنهان گشت.
شرحی که بر این مسجد نوشته شده مشتمل بر سه بخش است: مسجد عتیق و شیراز؛ مسجد عتیق در منابع مکتوب و کتیبهها؛ و سرگذشت مسجد عتیق از وجه معماری. ضمیمة الف نیز توصیف دقیقی از بنا، و ضمیمة ب فهرستی از کتیبههای آن است.