شعري از علي معلم دامغاني به پيشگاه رهبر معظم انقلاب: اي کهف امان امين اسلام امام(قدس سرّه) بر سریر اقتدار بود و رهبر زمرة حضور . آقا رئیس جمهور بود و مثل همیشه بنا به سرشت خدای آفریده دو معنی را تحت حمایت و هدایت داشت ؛ دو مورد آسمانی . لیکن یکی آنچنان والا که دیگری ظل آن هم نمی شایست . لیکن به عنایت نبی اکرم(ص) و شرط قرآن این جماعت نیز مقبول واقع شدند . آقا علمدار اشاعه و رشد فرهنگ قرآنی و شعر پارسی بود و این معنی هنوز هم و تا هرجا که خدا بخواهد در انحصار ایشان است . این شعر را در ایامی که استاد اوستا ، آقای ستوده ، گلشن کردستانی و محمود شاهرخی زنده بودند و استاد سبزواری و مشفق کاشانی(که عمرشان دراز باد)حضور داشتند تقدیم ایشان کردم . به تواضع سیادت ، فرمودند : شایستة رهبر است ، به ایشان تقدیم شود . بایگانی شد تا امروز که رهبر خود ایشان است . من از حرف خود برنگشته ام تا ایشان چه می فرمایند . |