روزنامه جام جم یادداشتی از بهمن نامورمطلق رئیس فرهنگستان هنر، با عنوان «بُهت پس از شگفتی» برای زندهیاد حبیبالله صادقی، عضو پیوسته فرهنگستان هنر منتشر کرد.
به گزارش روابطعمومی فرهنگستان هنر، متن این دلنوشته بدین شرح است:
به نام خدای زیبایی
هنرمندی نستوه، اویی که چون خود را یافت، خود ماند و دیگر نشد. یادگاری از نسل قلندران دلسوخته، که دنیا برایشان مکان دلتنگی بود. دنیایی از رنگ میساخت، اما رنگش عوض نشد، سایه روشنهایش مشهور بودند، اما خودش همیشه شفاف و روشن بود، او به پیمان خویش بر سر آرمان وفادار ماند.
قلمش صلابت کوه و لطافت آب را داشت. از دستش نور میتابید و رنگ میبارید. از قلبش مهر میجوشید و عشق میچکید. پرنده خیالش که به پرواز درمیآمد، بومهای نقاشی کم میآوردند. دستش که به قلم میرفت تجلی شدن میشد.
مضامین اصلیاش مقاومت و مردم بودند، صحنههای نبرد علیه ظلم و علیه استکبار، حضور مردم در صحنهها و شهدا و باز شهدا، ... اما مگر میشد گل را، درخت و منظره، موسیقی یا عرفان را فراموش کند.
حبیب برای رفتن شتاب داشت وگرنه کی نوبت او بود؟ اویی که همواره با نقاشیهایش ما را شگفتزده میکرد، با رفتنش مبهوتمان کرد!
|