نشست تخصصی فرایند دستیابی به بیانی نو در گفتمان بینامتنی نگارگری و مجسمهسازی عصر روز چهارشنبه در فرهنگستان هنر برگزار شد.
نشست تخصصی فرایند دستیابی به بیانی نو در گفتمان بینامتنی نگارگری و مجسمهسازی عصر روز چهارشنبه در فرهنگستان هنر برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی فرهنگستان هنر، نشست تخصصی فرایند دستیابی به بیانی نو در گفتمان بینامتنی نگارگری و مجسمهسازی با سخنرانی محمدعلی رجبی، عضو پیوسته و عضو گروه هنرهای سنتی فرهنگستان هنر، سیده راضیه یاسینی، رئیس پژوهشکده هنر پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، مینا صدری، استادیار پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران و حسین عصمتی، استادیار دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس عصر روز چهارشنبه 26 دیماه در سالن همایشهای فرهنگستان هنر برگزار شد.
در این نشست ابتدا محمدعلی رجبی با مقدمهای کوتاه به شناخت هنر اشاره کرد و حکمت شناخت را حقیقت اشیاء و عمل به مقتضی آن شمرد. وی این نشست پژوهشی را به عنوان بابی شمرد که میتواند، موجب گسترش مطالعات نظری و عملی بر روی دیگر آثار هنری در آینده باشد. آنگاه به اشتراکات زیبایی شناسی هنرهای تجسمی پرداخت و گفت: هنرهای تجسمی اشتراکات زیباشناسی بسیاری دارند و همین خصوصیت است که آنها را از سایر رشتههای هنری متمایز میکند. طراحی، رنگ و بافت از عناصر مشترک و پیوند دهنده تمامی هنرهای تجسمی است، با این حال در هر یک از شاخههای هنرهای تجسمی، این عناصر بصری تغییراتی مییابد که در بعضی موارد، نیاز به بازشناسی و بازگویی آنها به منظور روشن شدن این یگانگی است.
وی در ادامه به نگارگری به عنوان مثال مطالب گفته شده پرداخت و ادامه داد: هنر نگارگری که شعبهای از هنر نقاشی است و تمامی عناصر بصری آن با هنر نقاشی مطابقت دارد، به سبب نگرش خاص حکمی آن، ویژگیهایی مییابد که از سایر جلوههای نقاشی ممتاز میشود. حال اگر این هنر را با مجسمه سازی کههنری است دارای حجم و وابسته به سه بعد مقایسه کنیم و یا قصد تبدیل و گفتمانی بین این دو هنر را داشته باشیم، اولا لازم است با هر دو جلوه هنر نگارگی و مجسمه سازی آشنایی علمی و عملی داشته باشیم و ثانیا نسبت به بیان عناصر بصری و کیفیت مسیر تحول آنها آگاهی یابیم.
دکتر رجبی به آثار حسین عصمتی و مینا صدری به عنوان بحث مورد نظر در این نشست اشاره و سخنان خود را به پایان برد: آنچه این دو هنرمند انجام دادهاند، گرچه اولین تجربه است، اما زمینه بحث درباره دگردیسی دو جلوه از هنر را مطرح میکند که میتواند سرآغاز مباحث عالمانه در این بحث مغفول را واقع شود. این دو هنرمند به سبب آشنایی علمی و عملی به هر دو هنر نگارگری و مجسمه سازی و شناخت اشتراکات آنها و همچنین طریق تبدیل خطوط نرم و گردان نگارگری، خصوصا بیان عاطفی آن توانستهاند اولین گام از جلوه ظاهری نگارگری، را با استفاده از همه عناصر آن، با توجه به مختصات صوری مجسمهسازی ، گام موثری بردارند.
گزارش کامل این برنامه متعاقبا منتشر میشود.